Çalışma hayatında “gece” kavramı 4857 sayılı İş Kanunu’nun 69. maddesinde “ en geç saat 20:00 de başlayarak en erken 06:00 ya kadar geçen ve her halde en fazla 11 saat süren dönem” olarak nitelendirilmektedir.
İşçiler, işyerinin gerekleri, işin niteliği vb. nedenlerle gece çalışmak durumunda kalabilirler. Ancak gece çalışması kanunen 7,5 saati geçemez. Yasal sınır olan 7,5 saatin üzerindeki gece çalışmaları fazla çalışma olarak kabul edilmektedir. Gece yapılan çalışmalarda, çalışma süresinin 7,5 saat ile sınırlandırılmış olması, bu dönemde çalıştırılan işçilere fazla çalışma yaptırılamayacağı anlamına gelmektedir.
Gece çalışma sürelerinin 7,5 saati aşması halinde, işçi haftalık 45 saatten az çalışsa bile, fazla mesai ücretine hak kazanacaktır. İşveren tarafından “gece vakti” olarak belirlenen dönemde işçi fazla çalıştırılıp işçiye günde 7,5 saati aşan çalışmaları için fazla çalışma ücreti ödenmediği takdirde, işçi 4857 sayılı İş Kanunu’nun 24.maddesinin 2. fıkrası uyarınca iş akdini tek taraflı ve haklı nedenle feshedebilmektedir. Zira, bir işçinin ücretinin ödenmemesi, o işçiye iş sözleşmesini fesih imkanı tanımaktadır. Fazla çalışma ücreti de Kanun kapsamında bir ücret sayıldığından; fazla çalışma yapan ve bu çalışmaların karşılığı kendisine ödenmeyen işçi, iş sözleşmesini haklı nedene dayalı olarak feshedebilecektir. Haklı nedenle fesih imkanına sahip olan işçi, derhal fesih hakkını kullandığı andan itibaren işi bırakabilecek ve ihbar süresini beklemek zorunda kalmayacaktır.
İşçiyi, İş Kanunu’ndaki hükümlere aykırı çalıştırmak haklı fesih sebebi olarak kabul edilmektedir. İşçinin hakettiği ücretin işveren tarafından kendisine ödenmemesi de Kanun’da işbu konuya ilişkin belirlenen hükümlere açıkça aykırılık teşkil etmektedir.